Wat is de volgende stap in de menselijke evolutie?
Vrede op aarde?
Écht je naaste lief hebben zoals jezelf?
Misschien ook de verre liefhebben zoals je naaste?
Een eenheidsgevoel?
Of inzien dat dieren en planten ook een leven hebben dat gerespecteerd wil worden?
Tijdens deze ontwikkeling lijkt het alsof de rekker eerst even heel erg strak gespannen komt te staan.
Verdeling zaaien.
Haat schreeuwen.
Natuur vernietigen.
Hoe harder de rekker gespannen staat,
hoe sneller die ook weer los schiet.
Alles wat in deze woelige tijden onderhuids opborrelt,
in de samenleving aan de oppervlakte komt,
ziet eindelijk het licht…
Je kan het licht niet naar het duister brengen, je dient het duister naar het licht te brengen. Marianne Williamson in A Politics of Love
Kunnen we licht brengen naar die verborgen plekken in de maatschappij?
naar die verdrongen trauma’s in onszelf?
naar de vervuilde lucht, water en grond?
Ik hoop dat wanneer die rekker los schiet,
we voorbij de verdeeldheid,
voorbij het onrecht
en voorbij de uitzichtloosheid terecht mogen komen.
We zijn hier met heel veel zielen bij elkaar.
Elk met onze eigen unieke kwaliteiten.
Elk met onze creatieve oplossingen.
Laten we er samen iets moois van maken.
De aarde verdient het.
Comments